De eerste dagen van mijn reis, in Lima

Hoi allemaal!

Mijn reis begon op Schiphol, daar was ook meteen het eerste probleem: te veel kilo’s in de koffer van Devi. Gelukkig konden we veel overpakken en kwamen we toch goed uit met de koffers. Na afscheid te hebben genomen waren we nog met zijn drieën over en moesten we alles zelf zoeken en vinden. Mijn eerste verre reis en meteen zonder ouders, dat vond ik toch wel spannend. Gelukkig was ik niet alleen en hebben Dané en Devi al wat verre reizen achter de rug.

We hadden geen vertraging, dat was fijn want we hadden nog een overstap van ongeveer 2 uur in Panama. Ik vond de vlucht al een avontuur op zich. Ik verbaasde me over het eten, het beruchte ‘vliegtuigvoedsel’ was eigenlijk best lekker. Geen moment heb ik me verveeld dankzij de hapjes, drankjes en vooral het schermpje met leuke films. De 10,5 uur vlogen voorbij en we landden op Panama. We hadden genoeg tijd en vlogen ook weer zonder vertraging door naar Lima, Peru. Ook die vlucht viel mee, want ik was zo moe dat ik alleen wakker moest worden omdat er eten kwam. Dit was helaas waarom ‘vliegtuigvoedsel’ zo’n slechte naam heeft denk ik. Maar we hadden al gegeten, dus het was niet erg dat het niet lekker was.
Aangekomen op het vliegveld in Lima zochten we onze taxichauffeur. We moesten soles hebben, maar de pinautomaten op het vliegveld hadden problemen met maestro en master card.. Daar stonden we dan. In ons beste Spaans en Engels probeerden we dit de chauffeur uit te leggen en met wat hulp van andere taxichauffeurs snapte hij dat we naar een ander pinautomaat moesten komen. Al toeterend wurmde de chauffeur zich een weg door Lima en met piepende banden gingen we door een steile bocht langs een berg. Het verkeer hier is een grote chaos. Alle auto’s toeteren omdat ze boos zijn, of gewoon omdat ze het leuk vinden. Ondanks de enge rit, kwamen we veilig bij ons hostel aan ‘Flying Dog’. Het was een prima kamer, hier konden we het wel een paar dagen volhouden.

De eerste dag in Lima hebben we heel veel souvenirwinkeltjes gezien, deze zijn hier zo leuk! Allemaal spulletjes die ik wel zou willen hebben. Ik heb dan ook al een klein tasje en een rugzakje gekocht, als een echte toerist loop ik nu door Lima. Na de stad zelf een beetje verkend te hebben zijn we met een bus gaan rondrijden. Ofja rijden.. vooral ook veel stilstaan, het begon met een katje in het wiel van de bus. Hoe hij dat voor elkaar heeft gekregen? Geen flauw idee.. Hoe de chauffeur het merkte? Weet ik ook al niet, maar een mevrouw heeft het katje er levend uit kunnen halen en we konden door. Daarna hebben we veel in de file gestaan, omdat Peru een internationale thuiswedstrijd moest spelen en het stadion ligt in Lima. Ondanks dat de busrit veel langer duurde dan verwacht en we het koud hadden door de wind, hebben we toch veel van Lima kunnen zien. We hebben huisjes zonder daken gezien, grote modernere flats en mooie parkjes bij het strand. Ik vond het leuk om zo’n busrit te maken, omdat je dan ook de niet-toeristische delen van de stad ziet.

Na de busrit zijn we weer gaan uiteten en gaan slapen.
De volgende dag, zaterdag, zijn we eerst naar Huaca Pucllana gegaan. Dit zijn ruïnes van een tempel die is gebouwd in 500 – 700 na Christus. Deze tempel is gebouwd in de tijd nog voor de Inca’s. Heel gek om te zien dat zo’n ruïne tussen de stad ligt. Aan alle kanten zijn huizen en appartementen te zien. Daarna zijn we terug gegaan naar het centrum van Miraflores, dit is de wijk waar wij ons hostel hadden. Hier zijn we een bike tour gaan doen met de organisatie ‘Lima Bici’, dit vind ik het leukste wat we in Lima hebben gedaan en ik zou het ook zeker iedereen aanraden! We gingen de tour doen samen met, heel toevallig, een Nederlands stel en met een gids. De fietstocht ging vanaf Miraflores, door Barranco naar Chorrillos. Bijna de hele weg was langs het strand en anders kwamen we door leuke straatjes en over pleintjes. Onderweg zijn we gestopt bij verschillende plaatsen. De mooie parken die we de vorige dag vanuit de bus hadden gezien hebben we bezocht. We zijn langs de kust naar leuke vissersdorpjes en oude badplaatsen gegaan. We hebben onderweg wel 100x tegen elkaar gezegd hoe mooi het uitzicht was en hoe blij we waren dat we deze tour hadden gedaan.

Ergens toch ook wel weer blij dat we na 4 uur weer terug waren in onze wijk, zijn we een stuk taart gaan eten als avondeten. We liepen langs een restaurantje waar ze die hadden en het zag er zo lekker uit dat we het gingen proeven terwijl we geen honger hadden. Niet nagedacht over de hoeveelheid, kregen we alle drie een heel groot stuk taart. Ik denk dat we allemaal misschien net een helft hebben opgegeten en toen kregen we er echt niks meer bij. Maar het was wel heel lekkere taart.

In het hostel aangekomen, wilden we douchen en slapen. Maar daar was iemand het niet mee eens… We deden onze kamerdeur open en zagen een heel grote kakkerlak.. We begonnen te gillen, ja daar was onze eerste ongewenste gast. De mannen van het hostel begonnen te lachen en keken even maar konden de kakkerlak niet meer vinden. Gelukkig vond ik een held, hij wilde wel even mee zoeken en gaf het niet na een paar seconden al op. Devi durfde te kijken waar de kakkerlak heen ging, terwijl Dané en ik gillend op de gang stonden. Ze had gezien dat hij in de richting van de tas van Dané ging en vertelde dit de jongen. Hij ging zoeken bij de tas en toen kroop de kakkerlak zo van de tas via zijn been naar beneden. Dit vond ook hij niet heel erg prettig en nu vonden we het alle drie echt niet leuk meer. Uiteindelijk kwam een man van de receptie toch maar weer helpen, ik denk dat hij erachter kwam dat we echt niet gingen slapen in die kamer tot de kakkerlak weg was. Met zijn tweeën gingen ze op kakkerlakkenjacht, maar de kakkerlak was hen te slim af en verdween in een gat in de muur. Dit gat hebben we helemaal dicht gestopt met wc-papier en toen zijn we toch maar gewoon gaan slapen. Dat wordt nog wat de aankomende weken als we al bang zijn voor een kakkerlak.. (Maar hij was echt heel groot!)

Al met al heb ik super dagen gehad in Lima, de mensen zijn heel behulpzaam, het eten is lekker en ik heb al veel mooie dingen gezien. Nu ga ik slapen, want ik heb morgen een busrit van 10,5 uur in het vooruitzicht.

(Dit verhaal is getypt op 14-11-2015, inmiddels ben ik veilig in Huanchaco maar daar schrijf ik de volgende keer over)

Liefs!